Ένα μουσείο σε μια φυλακή HAREN στις Βρυξέλλες

Ενημερώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2022 από pierre

Ένα ασυνήθιστο μουσείο στη νέα φυλακή κοντά στις Βρυξέλλες

Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ Χάρεν να ξέρετε ότι αυτό το μέρος των Βρυξελλών σύντομα θα είναι το σπίτι του " Οιονεί Μουσείο". Είναι πράγματι σε αυτό το τμήμα στα βόρεια των Βρυξελλών που προς την ημέρα νέα φυλακή στις Βρυξέλλες. Σε Μαΐου 2023, θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό με ένα μουσείο

Στο δελτίο τύπου, η κύρια ιδέα κοινοποιούνται είναι αυτή της «ανοιχτής καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης», δημιουργώντας δεσμούς και συνδέσεις μέσα στο ίδρυμα των φυλακών αλλά και με τον έξω κόσμο».

Με το Quasi-museum, μπορείτε να καταλάβετε έκθεση που θα είναι μόνιμη. Αυτό θα υλοποιηθεί με φυσικά καλλιτέχνες αλλά και καλλιτεχνικούς φορείς, τους κατοίκους της ΧΑΡΕΝ, τα πανεπιστήμια» καθώς και το προσωπικό των φυλακών και τους κρατούμενους.

Haren, η νέα φυλακή κοντά στις Βρυξέλλες

Τον Μάιο του 2023, τουλάχιστον 1190 κρατούμενοι θα ενταχθούν στο σωφρονιστικό χωριό Haren. Αυτά θα κατανεμηθούν σε πολλές οντότητες

• μια φυλακή για άνδρες,
• μια φυλακή για άνδρες,
• ένα κλειστό κέντρο για γυναίκες,
• ένα ανοιχτό κέντρο για γυναίκες,
• ένα κέντρο παρατήρησης,
• ψυχιατρικό και ιατρικό κέντρο.

Τελικά, αυτή η φυλακή θα πρέπει να αντικαταστήσει άλλες πιο ερειπωμένες φυλακές όπως το Saint-Gilles, το Forest ή το Berkendael.

Ένα έργο καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης που διευρύνει τους ορίζοντες

Το οιονεί μουσείο θα δει το φως της δημοσιότητας με τα εγκαίνια της νέας φυλακής Χάρεν. Μακροπρόθεσμα, το καλλιτεχνικό έργο έχει σκοπό να είναι διεγερτικό και περιέχει μια πρωτοβουλία που ταιριάζει με το καινοτόμο και σύγχρονο όραμα της φυλάκισης που υπερασπίζεται η νέα φυλακή, με επίκεντρο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την επανένταξη στην κοινωνία.

Το οιονεί μουσείο της φυλακής Haren είναι α μόνιμη έκθεση δημιουργήθηκε σε συνεργασία με καλλιτέχνες, καλλιτεχνικά ιδρύματα, πανεπιστήμια, καθώς και με προσωπικό των φυλακών, κατοίκους της γειτονιάς και τους ίδιους τους κρατούμενους. Βρίσκεται μέσα και γύρω από τη φυλακή.

Η βασική ιδέα αυτού του φιλόδοξου έργου είναι επομένως αυτή της «ανοιχτής καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης», που δημιουργεί δεσμούς τόσο μέσα στο ίδρυμα της φυλακής όσο και με το εξωτερικό. Το μουσειογραφικό αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας καλλιτεχνικής έρευνας – που ονομάζεται Quasi-Musée – θα παρουσιαστεί στο κοινό τον Απρίλιο του 2023, με την υποστήριξη πολιτιστικών ιδρυμάτων και συνεργατών όπως το Kanal-Centre Pompidou (Βρυξέλλες), το Μουσείο Dhondt-Dhaenens (Deurle). , κοντά στη Γάνδη), το Le Pavillon (Namur) και το Πανεπιστήμιο του Hasselt (Limburg). Μεταξύ 2023 και 2026, το διαδραστικό μέρος αυτού του έργου θα εμβαθύνει.

Εργάζεται in situ, εκ νέου κατοικεί σε Οιονεί Μουσείο

Μέρος αυτού του έργου βασίζεται σε πολλά έργα τέχνης μόνιμος αναπτύχθηκε μέσα στη φυλακή Haren. Η επιλογή των έργων περιγράφεται ως εξής: «Κάθε ένα από τα έργα διαλόγου με τις φυσικές, ιστορικές και αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες του τόπου, χωρίς περιορισμό είδους ή υποστήριξης. »

Θα βρείτε, για παράδειγμα, τοίχους γκράφιτι και κινητικά γλυπτά, αλλά επίσης διαδραστικά έργα. Τα έργα που έχουν ήδη παραχθεί μέσα και γύρω από τη φυλακή έχουν υπογραφεί

• Adrien Tirtiaux (Β),
• Daems Van Remoortere (Β),
• Ief Spincemaille (Β),
• ElNino76 (B)
• Bart Lodewijks (NL).

Τέχνη για έναν χώρο (τόσο) όχι πολύ δημόσιο

Η φυλακή Haren είναι αξιοσημείωτη από πολλές απόψεις. Πρώτον, υπάρχει η νέα προσέγγιση: οι φύλακες, οι μπάρες και τα κλειδιά αντικαθίστανται από κρατούμενους, τζάμια ασφαλείας και κονκάρδες. «Αλλά υπάρχει και η κλίμακα», προσθέτει ο Anouk Focquier. «Το ίδρυμα μπορεί να φιλοξενήσει περίπου 1 κρατούμενους. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο που έχει κατασκευάσει ποτέ το κράτος στο Βέλγιο. »

Η ανέγερση κυβερνητικών κτιρίων συνοδεύεται συνήθως από καλλιτεχνική παραγγελία. Στον καλλιτέχνη Ief Spincemaille, ο οποίος έχει ήδη στήσει πολλά καλλιτεχνικά έργα σε μη καλλιτεχνικά πλαίσια (μοναστήρι, φυλακή, κατοικημένη περιοχή, εργαστήριο ποδηλάτων) δόθηκε η αποστολή να δημιουργήσει τέχνη για αυτό το μοναδικό μέρος. Στα προηγούμενα έργα του, όχι μόνο έχει δείξει και παράγει δικά του έργα, αλλά και έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο συνεργασίας – μεταξύ άλλων δημιουργών, στοχαστών, καλλιτεχνών και των κατοίκων αυτών των τόπων. Στο Haren, επίσης, δεν θα δουλέψει μόνος του. Ανέπτυξε μια ιδέα και συνεργάστηκε με τον Anouk Focquier, από το καλλιτεχνικό πρακτορείο Berserk, ειδικό στην παραγωγή και τη διανομή περισσότερο ή λιγότερο νομαδικών καλλιτεχνικών πρακτικών. Η συνεργασία τους είχε ως αποτέλεσμα την επιλογή μιας ομάδας καλλιτεχνών και ενός συνεχώς εξελισσόμενου έργου τέχνης, το οποίο θα διαμορφώσουν μέχρι το 2026 σε διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους παράγοντες – από καλλιτέχνες μέχρι ιδρύματα. συνεργάτες, συμπεριλαμβανομένων κρατουμένων, κατοίκων της περιοχής και προσωπικού, κρατικών υπηρεσιών και το κοινό. Οι Ief Spincemaille και Anouk Focquier τονίζουν το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι μόνο ένας φυσικός χώρος αλλά και ένας κοινωνικός και νοητικός χώρος. Αυτή η πραγματικότητα αποκτά ακόμη περισσότερο νόημα στο πλαίσιο της φυλακής, που είναι τελικά ένας πολύ συγκεκριμένος τύπος δημόσιου χώρου.

Ένα κρυφό μουσείο

Το Quasi-Museum είναι επίσης ένα κρυφό μουσείο. Ορισμένα έργα και έργα στη φυλακή είναι ορατά μόνο στους κρατούμενους, οι οποίοι έχουν έτσι αποκλειστική πρόσβαση στο καλλιτεχνικό έργο. Μερικά από τα έργα (όπως οι τοιχογραφίες του Adrien Tirtiaux) δείχνουν τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του τοίχου, στον έξω κόσμο, αόρατο για τους κρατούμενους. Καλλιτεχνική επεξεργασία θα τύχει και ο εξωτερικός τοίχος της φυλακής, αλλά θα παραμείνει απροσπέλαστος στα μάτια των κρατουμένων. Άλλα έργα από αυτό το Οιονεί Μουσείο θα παραχθούν και θα εκτεθούν σε οργανισμούς εταίροι έξω από την περίμετρο του σωφρονιστικού χώρου, και θα είναι επίσης αόρατο για τους κρατούμενους. Αυτό το λεπτό παιχνίδι μεταξύ του «ορατού» και του «αόρατου» θα δημιουργήσει μικρές ρωγμές στο τεράστιο περίβλημα της φυλακής που χωρίζει τον εσωτερικό κόσμο από τον έξω κόσμο.

« Όσοι βλέπουν την κράτηση ως επανορθωτική παρά ως κατασταλτική δεν μπορούν παρά να χαρούν με την παρουσία του λίγο «έξω» στο περιβάλλον της φυλακής. καταλήγει ο Ief Spincemaille. Και ο Anouk Focquier υπογραμμίζει: Ο έξω κόσμος είναι τελικά το μέρος όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι θα πρέπει να μπορούν να επανενταχθούν μετά την έκτιση της ποινής τους. »

Δελτίο τύπου.